WYJDZIEMY NA SPACER ZNÓW

Pamiętam.. był spacer.. świeciło słońce

Zielona w nim lśniła polana

Dwa obok siebie szły serca gorące

Ja i Ty ukochana

Świat przed nami otwierał swe podwoje

Cienie nasze w jeden cień się zlały

Byliśmy wtedy tylko my dwoje

I tylko nas drzewa widziały

Pamiętam też wieczór gdy padał deszcz

Samotną i pustą budkę przystanku

Jak z parasola mego ciekły stróżki łez

A pod nim nas dwoje kochanków

Pamiętam spacery w śniegu trzaskającym

Jak szliśmy w zadymkę i mróz

I naszą miłość tętnem bijącą

Ciepło i słodycz Twych ust

Powiedz mi kiedy znów razem będziemy

By znów zapleść swe ręce

Kiedy jak dawniej na spacer wyjdziemy

Tylko my.. i nikt więcej